YYaşamla ölüm arasındaki çizginin inceliğini farkediyorum ilk defa.. Bir yanım sonbaharı karşılayan son yeşil yaprak.. Küçücük ama umut dolu.. Yaşamın döngüsünün devam edeceğinin habercisi.. Bir yanım ayaz, fırtına.. Insan, bazen, çok birden ölüyor biliyormusunuz, pat diye.. Uyurken mesela ya da en sevdiğinin kollarında.. Ya da en sevdiğinin dilinde ölüyor.. Insan bazen küçücük bir kan pıhtısıyken ölüyor, bazen 50 yaşında bir anneyken.. Bazen insan yaşıyor ama ruhu ölüyor, kalbi ölüyor.. Ölüm çok ağır.. Özlemek var, alışmak var, kavuşmamak var.. Aşktan beter birşey ölüm.. Unutamam sandığını gün gelir yolda görür, tanımazsın. Ama toprağın altına verdiğini,bir daha göremeyecek olduğun gerçeğiyle bir ömür geçirmek zorundasındır. Ya da yaşamasına müsaade etmediklerinin hayaletleriyle...
Bugün sahip olduklarınıza şükredin, sarılın.. Uzun zamandır görüşmeyi ertelediğiniz dostlarınıza buluşun.. Kalbinize gömdüklerinizle yüzleşin.. Ve hiç kimsenin sizi kendi mezarlığı haline getirmesine izin vermeyin.. Çünkü :
" Artık Demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.. "
Huzurla uyu tanıdığım en şen kankaların sahibi.. Yanına yolladıklarımıza en anne halinle göz kulak ol.. Hoşçakal çocukluğumun,gençliğimin,anneliğimin şahidi.. Hoşçakal iki gözüm..
Yorumlar
Yorum Gönder