Alepo

Yüzümde bir gülümsemeye başladığım sabahlarım yok artık..  Kesin kötü bir haber vardır diye dünyayla iletişimimi mümkün olduğunca geciktiriyorum ki boğazımdan bir iki lokma bir şey geçsin.. Yoksa biliyorum bir yerlerde aralıksız süren şiddet var, açlık var, bombalar var.. En acısı ben çocuğum yemek yesin diye kırk takla atarken açlıktan ölmek için dua edip cennette karnının doyacağına inanan çocuklar var..

Halep dediğin yer evime belkide 2 saat uzaklıkta.. Çok değil beş ya da altı sene önce, insanlar otobüslerle gezmeye gider, alışveriş yaparlardı ordan. Hatta ucuz diye benzin almaya gidenlere gülerdik. Dolabımda kullanmaya kıyamadağım Halep'ten gelen bardaklarım var benim.. İncecik camdan,narin,nakış gibi.. Benim dolabımda bardaklarım var ama artık Halep yok.. Beş senedir bir tane bile bardak kırılmadı Halep'ten gelen ama Halep'te onlarca insanı,kadını,çocuğu kırdılar..  

Evladı ölürse daha mutlu bir yerde olur diye düşünen bir anneyle ben nasıl empati yapabilirim bilmiyorum. Aynı şey beş sene sonra benim başıma gelir mi? Bilmiyorum.. Korkak, güvensiz, bencil bir hayat.. Iki gün ağla iki gün sonra kaldığın yerden devam et.. Kendimde dahil o kadar ikiyüzlü davranıyoruz ki.. Ölen bebeklerin fotoğraflarına bakıp kendi bebeğine sarılmak ve şükretmek.. Sonra parçalanmış bedenlerin fotoğraflarını her yerde paylaşıp bela okumak, kahvaltıyı hazırlayıp karnını doyurmak.. Çocuğu okula gönderip bir kaç tweet atmak, uzun uzun yazılarla, herkesin gözüne sokarak durumu lânetlemek.. Görev tamam akşam yemeğimi gönül rahatlığıyla hazırlayabilirim artık.. Zulme karşı susmadığım için çok iyi şahane bir insanım.. Üstelik orada bu katliam daha dün başlamış gibi durumdan bihaber olduğumdan bu iki günlük feryadımda çok haklıydım! Hayatım kaldığı yerden devam edebilir.. Mi? 

Etmiyor işte.. Gözümü kapatıyorum, açıyorum.. Geçmiyor..  

Benim evimde Halep'ten gelen kullanmaya kıyamadığım bardaklarım var.. Ama artık Halep yok.. 

Çocuklara kıymayın efendiler! Ülkünüz,inancınız ne olursa olsun bir çocuğun tırnağının ucundan değerli değil..  Kıymayın.. Dünya çocukların masumluğuyla güzel, şen kahkalarıyla, gülen yüzleriyle..