Benden Bana..

"Sürekli kalabalıkları arayanlardan sakının;

Tek başlarına

Bir hiçtirler " diye başlamış Charles Bukowski Kitlelerin Dehası şiirine.. 

Hayatı boyunca kaybeden tarafta olmak, asosyal olmak zamanla dehayımı olgunlaştırır yoksa yitip giden taraf olmayı mı kolaylaştırır? Aykırı olmak, toplumun dayattığı kalıpların dışında bir hayat sürmek ve kendi doğrularını sonuna kadar savunmak.. Işte bunu tek çocuklu ev kadını yapınca adı marjinal, hafif tabiriyle üstelik. Ancak dünyanın farklı coğrafyalarında bunu başaran hatta bundan beslenerek sanatını icra eden insanlar var. Iyi ki de varlar o ayrı. Ancak onların bu kadar iyi işler başarıyor olmaları içten içe burada beni kıskançlıktan çatlatıyor. Ve savunma mekanizmam tıkır tıkır işlemeye başlıyor " Urfa'da Oxford vardıda ben mi okumadım" 

Iletişim çağının faziletlerinden olan her an her türlü bilgiye ulaşma hali bir anda benim küçük cehennemim oluveriyor. Çünkü artık biliyorum bir yerlerde iyi insanlar, yaratıcı insanlar var.  Yazılar yazan, resimler yapan,fotoğraflar çeken.. 32 yaşında artık bişeyleri başarmış insanlar ve belki akşama ne yemek pişirsem derdi yok onların ya da misafir odasını her daim gelebilecek olan tanıdık yabancılar için düzenli tutma kaygıları. Acaba ben de kendi kalabalığımı bunun için mi oluşturdum diye sormaya başlıyorum sonra gerçekten tek başıma hiç miyim? Sürekli olma çabası içinde bir olamama hali.. 

Kitapevi açsak ya bi tane, yok yok en iyisi cafe açmak, aslında moda süper bi alan bi butik açalım giyinmeyi de seviyoruz nasılsa,buldum bi blog açalım yazarız bişeyler yazanlardan ne eksiğimiz var....larla uzayan ve sonucu hiç bir yere bağlanmayan düşünceler silsilesi.. 

Bir dur kadın kendine gel sen kimsin önce onu bul,hayattaki amacın ne, neleri seviyorsun,nelerden nefret ediyorsun haberin var mı? 

Sonra bi kahve yapıyorum kendime az şekerli çünkü onu seviyorum biliyorum.. Olamadıklarımı değilde olduklarımı sıralıyorum içimi rahatlatmak için.. Eylül geliyor sonra,yağmur geliyor.. 

En çok kavga ettiğim kendimle barışıyorum kırk yıllık kahvenin hatırına.. Ve birileri bir yerlerde yazılar yazmaya,resimler yapmaya,fotoğraflar çekmeye devam ediyor..  Ve ben her zamanki gibi ortalığı toplayıp bulaşıkları yıkamaktan farklı bi şey yapıyorum, yazıyorum.. Oh be ! 

Sevgiyle..