Yine Yıl..

Özden önce söz vardı.. Geceleri gökyüzüne bakanlar, beklerler her daim kayan bir yıldızı.. Bir kaç saniyeye sığacak bir ömürlük dileklerini yetiştirme telaşıyla..  Söz kalpten geçer,dua olur,yıldıza yazılır.. 

Yeni bir hayat,yeni bir aşk,yeni bir iş, her daim yeniye ve daha iyiye duyulan özlem akar.. Giden yılın değil de gelen yılın kutlanması bu sebeptendir.. Beklemek sahip olmaktan evlâdır çünkü. Adının içinde umut barındırır.  "Ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezar, ne de şeytan bir günahı, seni beklediğim kadar" der şair.. Ve sonra, beklediklerine sahip olamayan herkes gibi ekler: " Geçti! Istemem artık gelmeni.." 

Ardımızda, geçti, gelme artık neye yarar dediklerimiz, önümüzde yazılmamış hikayeler.. Bir gecede tüm dünyanın değişeceğine inandığımız, milli piyango ikramiyeleriyle evler, arabalar aldığımız, hatta tanımadığımız insanlarla kucaklaşacak kadar heyecanla dolduğumuz mucizevi zamandır yeni yılın giriş kapısının açıldığı an. 

Ve her birimiz, ayrı evlerde, aynı yıldızlara bakarak, kalplerimizi açarız.. "Gelen, gideni aratmasın.. Ardından ağlatmasın.. Huzuruyla, bereketiyle,iyiliğiyle gelsin.. "